Ofurmennið var fært jarðarbúum af geimverum sem vildu ná völdum yfir jörðinni.
Af sökum illsku og græðgi mannana var geimveran heilaþvegin og fengin til að vinna sem þræll réttvísarinnar til dauðadags.
Ég er kominn á sjónarsviðið til að taka við þar sem ofurmennið lét af störfum (ef réttlætið hentar mér, ef almannahagsmunir eru í mína þágu, ef ég kem út í gróða, þá er ég mættur á staðinn og berst fyrir smælingjana)
Þetta er heimur ofurmennisins
Hér býr verndari smælingjanna
Andstæðingur skipulagðrar glæpastarfsemi
Mafíósar óttast mig
Kvenmenn dýrka mig
Það er gott að vera ég
Nú er að koma fyrsta prófið mitt í háskólanum síðan ég reyndi að læra lögfræði (sem gekk ekkert alltof vel). Hingað til hef ég ekkert haft neinn prófkvíða, hins vegar bærast skrýtnar kenndir í iðrum mér sem eru vægast sagt skrýtnar, en mér líður eins og maginn ætli út, en samt að skilja innihaldið eftir, samt er þetta ekki eins tilfinning og að mæta löggunni á 130 þar sem er 50 km hámarkshraði (þekki það samt ekki af eigin reynslu, en get alveg ýmindað mér hvernig tilfinningin er), á kannski meira skylt við að hafa ljósin blikkandi í bakspeglinum og sjá hettumáfinn vagga í átt til þín og þú veist hverju þú átt von á.
Kannski svipuð tilfinning, en er samt í eðli sínu ólík, þar eð þú nokkurn veginn veist hverju þú átt von á, öfugt við háskólapróf, þar sem maður heldur að sér hafi gengið bara ágætlega (í framhaldsskóla væri þetta árangur upp á 10 en ekki fyrst maður er í háskóla) og kemst síðan að því að þetta hafi verið alveg hræðilega hræðilegt. Þarna er komin ágætis skýring. Nú eru hins vegar ýmsar aðrar blindgötur sem ég verð að stíga á næstunni, kæmi ekki á óvart ef þær væru líka að sparka í magann minn.
Kannski er bara hið óhugsandi að fara að gera, ég er að verða 22ja
"That's it! You people have stood in my way long enough. I'm going to clown college!"
:: jójó 11:55 f.h. [+] ::
...