To be a nutter, you got to become one

:: miðvikudagur, apríl 02, 2003 ::

hið ótrúlega kapphlaup

Sá síðasta þáttinn í ðí ameising reis í gær, varð ekki fyrir vonbrigðum, enda kom þarna tvist, sem ég átti alls ekki von á!

Miðað við það, hvað Flo vældi mikið og hvernig þeim tókst að bjarga sér frá "útrýmingu" í leggjum keppninnar, sýnir bara það, að allt er hægt....Það er kannski bara keppnismaðurinn í mér, en ég þoli ekki fólk, sem vælir yfir því, að það geti ekki gert e-ð. Það að þau skuli hafa náð að vinna battaríið, sýnir hve einstakur karakter þessi Zach er og finnst mér að hann ætti að fá öll vellaunin, en hún sitja föst með þessum hnakka-*bleep* öðrum tvíburanum, eða eikkva.

Reyndar var ég að sjá Truman show, í eitt af mörgum skiptum um daginn og komst þar með endanlega að því, að annaðhvort er sú mynd, hugmyndin að öllum þessum veruleikaþáttum, eða þá að hún sá fyrir alla þessa veruleikaþætti!

Ég hef heyrt, að fólk sé að keppa í þessu út á athyglina, nálægðina við annað fólk, frægðina eða peningana, ég myndi taka þátt í þessu út á peningana...ég myndi hins vegar ALDREI éta pöddu, nema maður stæði fyrir framan mig og segði, þú mátt eiga þessaru 100 milljónir, EF þú borðar pödduna, þar er eðlismunurinn, myndi ekki vilja éta hana, út á SÉNSINN að ég GÆTI fengið 100 milljón spírur...ég er enginn vitleysingur (þótt aðrir GÆTU haldið öðru fram(?))

Ég hef heyrt, að fólk horfi á þetta, því það er svo forvitið um það sem annað fólk geri í frítíma sínum (sbr. slúðurkellingar), ég fatta það ekki, mér finnst bara gaman af spennandi shitti, hvort sem það er bíó, sjónvarp eða jafnvel lestur í bók....

C'est vie, c'est trés bizarre!
:: jójó 3:27 e.h. [+] ::
...